Në një nga shkrimet, opinionet e muajit prill, tekstualisht kemi vlerësuar se, BE-ja, as në rastin e Kosovës, nuk mund t’i zëvendësojë, përkatësisht, nuk mund ta kenë fuqinë, edhe diplomatike të SHBA-ve. Ishim të bindur se po e themi një të vërtetë, ashtu, siç, jemi edhe më shumë të bindur në ditët e para të
Amerika – flamurtare e ideologjisë së lirisë Raportet, BE – SHBA, nuk janë çështje e retorikës, akademike e as asaj diplomatike. Së fundi, në tërë historinë moderne, ato raporte midis SHBA-ve dhe shteteve evropiane, ishin shumë thelbësore , u determinuan, me kërkesën e vazhdueshme të shteteve evropiane për forcimin e bashkëpunimit me SHBA-të, por, në
Nikolla Pashiçi ( 1912 ): “ Serbia, i kërkon portet e Lezhës, Shëngjinit dhe të Durrësit”! Dalja në Detin Adriatik, në radhë të parë në detin shqiptar, ishte dhe vazhdon të jetë një ndër objektivat qendror të politikës imperialiste të shtetit serb, historikisht, të të gjitha qeverive serbe. Në këtë kuptim, edhe luftërat pushtuese, të
Pandemitë nuk janë të papritura. Por, realiteti gjithmonë ndryshon nga pritjet. Kjo e Covid 19-shit nuk është vetëm një kërcënim për shëndetin. Mund të jetë gjithashtu një kërcënim më i madh ekonomik sesa kriza financiare e 2008-09. Ballafaqimi me të do të kërkojë një udhëheqje të fortë dhe inteligjente. Bankat qendrore kanë nisur një fillim
Në Kullën e Jasharve legjendarë Dalja e parë publike e UÇK-së, më 28 nëntor 1997 për popullin e Kosovës ishte paralajmërimi më i fuqishëm se çlirimi nga sundimi serb-jugosllav ishte afër. Në fakt, paraqitja e parë publike e UÇK-së i bëri me dije popullit të Kosovës se, nga gjiri i saj kishte lindur, dalë zotësja
Nëse shkrimi i historisë, nuk është vetëm një regjistrim i thjeshtë i datave, i fakteve, dëshmive, por, analizë shumëdimensionale, me qasje kritike, objektive e ngjarjeve, e zhvillimeve historike të qytetërimeve, e vendimeve për histori, për fatin e popujve të robëruar, atëherë, lirisht mund t’i kujtojmë edhe Marrëveshjen e Shën Stefanit, Kongresin e Berlinit/ 1878/, Konferencën
Lufta diplomatike, mediatike, akademike kundër shtetit të Kosovës, është në ofensivë të madhe. Serbia, është ajo, e cila, me tërë mekanizmat e saja institucionale po vepron dhe , natyrisht, për ato objektiva, është në koordinim me aleatët e saj, të djeshëm dhe të sotëm, në radhë të parë me Rusinë. Si të interpretohen, ndryshe, disa nga deklarimet, pohimet e historianit francez, Zhan – Pol Bled, i cili, këto ditë, pikëpamjet e tij i shpalosi, në një ligjëratë mbajtur në Beograd, më konkretisht, në intervistën dhënë medies serbe. Fillimisht, ta theksojmë se, ai është anëtar me korrespondencë i Akademisë Serbe të Shkencës dhe Arteve, fakt ky, i cili, pa ndonjë paragjykim, por, jep të kuptosh, se në lidhje me Kosovën, historiani, akademiku francez, sikur edhe bashkë kolegët e tij serbë, nuk mund të pritet të ketë qasje objektive, të pa anshme. Aq më parë, një akademik francez, mendimtar, i një ndër qytetërimeve më të shkëlqyera, të gjitha epokave të historisë. Një akademik, nga i cili, pritet që, gjithnjë dhe në çdo rast, përmes mendimeve, ideve të mbështesë lirinë, si vlerë universale, e drejtë e të gjitha kombeve në botë, të mbështes, luftën e popujve për çlirim nga sundimi, nga robëria.
Shteti i Kosovës paraqet të arriturën më të madhe të shqiptarizmit. Si i tillë, thuajse përmbush kornizën e konceptit politik të Rilindasve që etnia shqiptare – në përmasat e katër vilajeteve sa kishte në prag të shembjes së Perandorisë Osmane – t’i kthehet botës perëndimore. Kjo e arritur historike ishte pjesë e një kundërvënie thuajse
Sa herë që e kemi thënë dhe e përsërisim se, Serbia edhe e shekulit XXI, sikur edhe e shekujve më parë është një e njëjta, kemi thënë të vërtetën, ngase ajo, nuk ndryshon në mentalitetin e saj nacionalist, veçmas ndaj popullit shqiptar, përherë me urrejtje, me shpifje, dhe me pretendime të vazhdueshme imperialiste. Për mjerimin
Po vijnë rusët! Kjo dëgjohej më shpesh, kur Bashkimi Evropian në vjeshtën e kaluar me “Jo”-në e tij për negociatat e anëtarësimit me Shqipërinë dhe Maqedoninë e Veriut lejoi t’i ikte nga dora leva më e rëndësishme në rajon – perspektiva e anëtarësimit. Kush do të shtyhej të futej në boshllëkun që po linin evropianët?
